Futbol yalnızca alanda oynanan bir oyun değil, birebir vakitte tribünlerde yazılan destanların da ismidir. Ve bu destanlardan biri, Eskişehirspor’un kırmızı-siyah sevdasının en coşkulu seslerinden biri olan Amigo Orhan’ın hayat öyküsüdür.
Amigo Orhan(Erpek), 1938 yılında Oklubalı köyünde dünyaya geldiğinde kimse, bir gün Eskişehirspor tribünlerinin en büyük maestro’su olacağını iddia edemezdi. Lakin o, 1960’lı yıllarda alana çıkmadan bile bir grubu ateşleyebilen yegane önderlerden biri olacağını kanıtladı. Tek bir el hareketiyle binlerce taraftarı ayağa kaldıran, bir bakışıyla tribünleri dalgalandıran bir futbol büyücüsüydü adeta. Tribünlerin 12. adamı değil, tahminen de asıl kaptanıydı.
Onun sesi, Eskişehir Atatürk Stadyumu’nda yankılanırken, rakip kadroların kulaklarında bir uğultu, Eskişehirspor’un oyuncularında ise alanda koşma dileği yaratıyordu. O, tribünlerin hamle presiydi, ekibine ruh veren bir oyun kurucu, Eskişehirspor aşkının sahanın dört bir yanına yayılmasını sağlayan gerçek bir tribün başkanıydı. Her maç, onun idaresinde bir senfoniye dönüşür, binlerce taraftar tıpkı ritimde buluşurdu.
“Es-es-es ki-ki-ki
Eski eski es”
Futbol tarihimizde amigosuz tribünler de vardı şüphesiz lakin Amigo Orhan, bu boşluğu dolduran birinci isimlerden biri oldu. O, tribün kültürünün mihenk taşlarından biriydi, Eskişehirspor aşkını her yere yayarak, kadrosuna gönül verenleri tek yürek hâline getirdi. Onun tezahüratları, yıllar sonra bile Eskişehir sokaklarında yankılanmaya devam edecek.
Ve artık, büyük kaptan sahayı terk etti. Son düdük çaldı, Amigo Orhan tribünleri sonsuzluğa uğurlandı. Fakat o, attığı her üçlüyle, yükselttiği her bayrakla, Eskişehirspor’un kalbinde daima yaşayacak. Ruhu, tribünlerdeki her tezahüratta yankılanacak, kırmızı-siyahın sonsuzluğunda var olmaya devam edecek.
Huzur içinde yat, tribünlerin efsane kaptanı…
